Het wil even niet meer, alles is teveel. Ofwel, het gevoel van “opgebrand zijn”.
In de ruimte waar mijn praktijk aan grenst, hoorde ik recent iemand zeggen: “Het lijkt wel of iedereen een burn-out heeft, zo vaak hoor je het.” Heel vreemd is dit niet. De huidige tijdgeest van snelheid, communicatie, beschikbare informatie en onbegrensde mogelijkheden heeft zowel voor- als nadelen voor kinderen, tieners en volwassenen. Enerzijds zijn er de vele leuke kanten van het delen en zien wat er in de wereld gebeurt, anderzijds kan het druk geven om te voldoen aan het perfecte plaatje of zelfs confronterend zijn als dit plaatje niet overeenkomt met de realiteit van het eigen leven. Recent kwam het nieuws naar buiten dat veel jongeren oververmoeid zijn door de hoeveelheid prikkels die zij ervaren en de vele mogelijkheden maar ook prestatiedruk. Daarnaast kan een burn-out op de loer liggen doordat er teveel bij elkaar komt in de privésfeer en/of op het werk. Familiaire of financiële zorgen maar ook bijvoorbeeld de zorg voor anderen, zoals mantelzorg. En voor jong èn oud geldt: zolang er balans is, kun je de wereld aan.
Echter, er is nóg een (onderbelichte) oorzaak. Namelijk, als een trigger in het heden de wegwijzer wordt naar een niet-verwerkt deel uit het verleden. Als voorbeeld: je hebt in je jonge jaren een traumatische ervaring gehad maar dit hebt je niet (volledig) verwerkt want je moest door. Je bouwt een leven op en er lijkt ogenschijnlijk niets meer aan de hand. Tot er in het heden iets op jouw pad komt dat het onverwerkte deel uit het verleden aan het licht brengt. Die link wordt niet altijd gelegd maar zolang het licht niet op de oorzaak schijnt, kan dit zich blijven herhalen in verschillende vormen en uitingen van lichaam en geest.
Voordat er daadwerkelijk sprake is van een burn-out zijn er veelal voortekenen in lichaam en/of geest. Soms voel je dit bewust en soms word je je je er achteraf van bewust. Het leven laat immers niet altijd toe dat je kunt gaan zitten. Of je hoort: “stel je niet aan, dit gaat wel over” of “we zijn allemaal weleens moe”. En zeker als anderen afhankelijk zijn van jouw zorg of inkomen, zul je dit gemakkelijker uitstellen. De wereld om je heen gaat immers door. Tot het niet meer gaat… Waar de duizeling, desoriëntatie, gebrek aan concentratie, angst, paniek en oververmoeidheid de intrede kan doen. Het licht gaat even uit met als gevolg dat je nu ècht gedwongen wordt om aandacht te besteden aan jezelf.
In mijn praktijk voor klassieke homeopathie heb ik zowel dames als heren met een burn-out mogen verwelkomen. En een ieder had medicatie zoals antidepressiva, slaapmedicatie en/of een kalmeringsmiddel. Deze dempen de klachten en dit kan welkom zijn om de scherpste randjes eraf te halen en te blijven functioneren. Maar tevens is de ervaring dat de bijwerkingen invloed kunnen hebben op het humeur, gewicht, dat medicijnen een vlak gevoel geven en vooral dat mensen niet “zichzelf” voelen. In therapie krijg je handvatten hoe ermee om te gaan maar ik zie dat de oorzaak zelden aangeraakt wordt of onderzocht. Je hebt het gewoon druk gehad, deal er maar mee. Maar los je het onderliggende niet op, dan zal het lichaam signalen blijven geven. Het is begrijpelijk dat men als eerste aan de huisarts denkt maar voor jong en oud zijn er prachtige middelen zonder bijwerkingen beschikbaar die een homeopaat je kan voorschrijven.
Wat doet een homeopaat dan anders?
In mijn praktijk bespreek ik met de cliënt welke klachten er zijn, hoe zijn/haar leven eruit heeft gezien en waar een mogelijke oorzaak ligt. De meeste klachten zijn veelal een uiting van een mentaal/emotionele ervaring uit het verleden. Iets waar je zelf niets aan kon doen maar waarmee je het wel moest doen in het leven. Je deed wat je kon om door te kunnen met het leven. Een homeopaat behandelt jou als uniek persoon. Zowel voor jong en oud zijn passende middelen (in dit geval met een burn-out) voor te schrijven die lichaam en geest in balans zullen brengen, zonder bijwerkingen. Het zijn geen dempertjes om de klachten te onderdrukken maar ze behandelen het totaalbeeld. Elk mens is uniek in zijn ervaring en beleving van het leven.
Een voorbeeld:
Een vrouw, begin 50, komt op consult met burn-out klachten. Ze is ca. een half jaar geleden begonnen met een antidepressivum, een slaapmiddel en een kalmeringsmiddel. De medicatie geeft een vlak gevoel maar haalt wel de scherpste randjes eraf. Daar is ze enigszins blij mee maar ze voelt zich totaal niet zichzelf. De burn-out komt volgens de vrouw door spanningen in de thuis- en werksituatie. Op een dag ging ineens het licht uit. Duizelig, niet meer auto kunnen rijden, niet kunnen concentreren, angstig, paniekerig en doodmoe. Ze is afhankelijk geworden van haar man, ze kan moeilijk alleen thuis zijn en dit vindt ze enorm zwaar. Haar eigenwaarde en zelfvertrouwen zijn volledig weg. De eerder zo sociale vrouw voelt zich gevangen in haar eigen huis. Visite is veel te druk en het liefste wil ze alleen maar onder de dekens kruipen.
In eerste instantie leek de drukte op het werk en de gezinssituatie de oorzaak van de burn-out. Echter, zij bleken de trigger te zijn van een traumatische ervaring in het verleden, waar ze over vertelde tijdens het consult. Tot dit consult had niemand op deze wijze doorgevraagd. Door op jonge leeftijd op zichzelf te gaan wonen, zoveel mogelijk uit het leven te halen, probeerde ze dat deel van haar leven te vergeten en door te gaan. En jarenlang, zolang het meezat, ging dat goed. Tot er wederom omstandigheden op haar pad kwamen waar ze geen controle over had, precies zoals ze als kind had meegemaakt. Oftewel: deze omstandigheden waren de verbinding naar de emotie en compensatie uit het verleden. Hierop is een middel gekozen om lichaam en geest in balans te brengen. Tegelijkertijd is in overleg met de psychiater de afbouw van de medicatie begonnen, waar ze eveneens een ondersteunend homeopathisch middel voor heeft gekregen. De homeopathische middelen zorgden voor een zachte verwerking van het verleden. Ze kan inmiddels zonder pijn aan haar verleden denken en daarnaast is de moeheid weg. De balans in lichaam en geest werd zichtbaar en merkbaar. Het werken gaat goed en voor haar het belangrijkste: ze voelt zich weer zichzelf.
Miranda Stierman
